آیه 70 سوره انفال

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرى‌ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْراً يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (70)

مروى است كه چون عباس بعد از دادن فدا، به شرف اسلام مشرف شد، اين آيه آمد:

يا أَيُّهَا النَّبِيُ‌: اى پيغمبر برگزيده، قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرى‌:

بگو مر آن كسانى را كه در دست شما هستند از اسيران «بدر» كه از آنها فدا اخذ نموديد، إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْراً: اگر خداى تعالى بداند در قلبهاى شما خيرى را از ايمان و اخلاص، يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ‌: عطا فرمايد به فضل و كرم، شما را بهتر از آنچه اخذ شده از شما نقدى كه براى فدا داده‌ايد، وَ يَغْفِرْ لَكُمْ‌: و بيامرزد مر شما را، وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌: و خداى متعال آمرزنده است گناهى را كه در وقت شرك واقع شده، مهربانست كه شما را توفيق اسلام مرحمت فرموده.

نقل شده كه: عباس بن عبد المطلب فرمود كه: حق تعالى مرا دو وعده داد:

يكى بهتر از آنچه از من گرفته عطا فرمايد و بدين وعده وفا فرمود، چه حالا بيست بنده دارم كه هر يك براى من بيست هزار دينار تجارت مى‌كنند و سقايه زمزم را به من مرحمت نموده كه از همه اموال عرب دوست‌تر دارم. وعده دوم مغفرت است، اميدوارم به آن نيز وفا فرمايد، و مرا بيامرزد، چه ذات احديت او كريم و در وعده كريم خلافى نيست.

در منهج- روايتى آمده كه اول حال، عباس عموى پيغمبر، اظهار اسلام نمود تا فديه ندهد، و از حضرت اجازه خواست كه برود ام الفضل و اطفال را بياورد. حضرت اجازه، و چون از مدينه خارج شد، قصد كرد در مكه اقامت و به عقيده سابق باقى باشد. جبرئيل نازل، و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله را از سرّ

جلد 4 صفحه 380

عباس مطلع نمود، حضرت او را احضار، و فرمود: چنين قصدى كردى، اينجا محبوس باش تا به اعتقاد صحيح ايمان آرى، يا فديه دهى. عباس فكر كرد كه اين مطلب سرّى بود ميان من و ام الفضل و كسى مطلع بر اسرار نباشد، البته حضرت آن را از جانب خدا فرمايد، پس به صدق تمام اسلام آورد.

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرى‌ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْراً يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (70) وَ إِنْ يُرِيدُوا خِيانَتَكَ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (71)

ترجمه‌

اى پيغمبر بگو مر كسانيرا كه در دستهاى شمايند از اسيران اگر ميدانست خدا در دلهاى شما خوبى را ميداد شما را بهتر از آنچه گرفته شد از شما و مى‌آمرزيد شما را و خدا آمرزنده مهربان است‌

و اگر اراده كنند خيانت با تو را پس به تحقيق خيانت كردند با خدا از پيش پس مسلّط نمود بر آنها و خدا داناى درست كردار است.

تفسير

در كافى و عيّاشى از امام صادق (ع) نقل نموده كه پيغمبر (ص) در روز بدر نهى فرمود از قتل بنى هاشم و آنها اسير شدند و امير المؤمنين (ع) را فرستاد كه به بيند چند نفر از آنها اسيرند و آنحضرت مرور فرمود بر عقيل ابن ابى طالب و از او اعراض فرمود عقيل گفت اى پسر مادر من على تو را بخدا حال مرا ديدى امير المؤمنين (ع) مراجعت نمود و به پيغمبر (ص) عرضه داشت كه عباس و عقيل و نوفل در دست فلان و فلان و فلان اسيرند پيغمبر (ص) متوجه بجانب آنها شد و چون بعقيل رسيد خبر قتل أبو جهل را باو داد و او عرض كرد ديگر معارضى در مكه نداريد هر قسم خواسته باشيد مى‌توانيد با آنها رفتار فرمائيد پس عباس را نزد آنحضرت حاضر نمودند فرمود از خود و دو برادر زاده خود فديه بده عرض كرد اى محمد ميخواهى من از قريش سائل بكف شوم پيغمبر (ص) فرمود آنچه را نزد ام الفضل زوجه خود امانت گذاردى و گفتى اگر من از اين سفر برنگشتم خرج خود و اولادت نما عطا كن عباس گفت اى برادر زاده كه بتو خبر داد فرمود جبرئيل از جانب خدا عرض كرد قسم بخدا هيچكس از اين امر خبر نداشت جز من و امّ الفضل و شهادتين بر زبان جارى نمود و مسلمان شد و عقيل و نوفل هم اسلام اختيار نمودند و بقيّه اسيران بحال شرك مراجعت نمودند جز اين سه نفر و نازل شد در باره آنها اين آيه قل لمن فى ايديكم من الاسارى تا آخر و در قرب الاسناد از

جلد 2 صفحه 551

حضرت سجاد (ع) نقل نموده كه دويست درهم براى پيغمبر (ص) آوردند و آن حضرت بعباس فرمود هر قدر ميخواهى بردار و او برداشت و پيغمبر فرمود اين يكى از مواردى است كه خدا فرموده در اين آيه كه اگر ميدانست در دلهاى شما خير را ميداد بشما بهتر از آنچه گرفته شد از شما و بنابر اين مراد از خير اول عقيده صحيح و ايمان خالص است و مراد از خبر دوم پاداش دنيوى و اخروى و مراد از ما اخذ فديه است و قمى ره در ضمن بيان آيه دوم فرموده و اگر ميخواهند خيانت نمايند با تو در امر على (ع) پس بتحقيق خيانت كردند با خدا پيش از اين در باره تو ولى ظاهرا مراد آن باشد كه اگر بخواهند اسيران بعد از دادن فديه و رها شدن نقض عهد نموده ثانيا لشكر كشى كنند و با تو جنگ نمايند عجبى نيست زيرا اينها همان كسانى هستند كه قبل از اين با خدا خيانت نمودند و مشرك شدند و با پيغمبر او جنگ كردند و خدا تو را بر آنها مسلّط فرمود باز هم ميتواند بنمايد و به مقتضاى علم و حكمت با آنان رفتار فرموده و خواهد فرمود و اين معنى با بيان قمى ره منافات ندارد چون ممكن است هر دو مراد باشد يكى در ظاهر و ديگر در باطن كه ائمه اطهار (ع) بيان فرموده‌اند ..

يا أَيُّهَا النَّبِي‌ُّ قُل‌ لِمَن‌ فِي‌ أَيدِيكُم‌ مِن‌َ الأَسري‌ إِن‌ يَعلَم‌ِ اللّه‌ُ فِي‌ قُلُوبِكُم‌ خَيراً يُؤتِكُم‌ خَيراً مِمّا أُخِذَ مِنكُم‌ وَ يَغفِر لَكُم‌ وَ اللّه‌ُ غَفُورٌ رَحِيم‌ٌ (70)

اي‌ ‌رسول‌ محترم‌ بفرما بآن‌ كفاري‌ ‌که‌ اسير ‌شما‌ شدند و ‌از‌ ‌آنها‌ فدا گرفتيد ‌اگر‌ خداوند ‌که‌ عالم‌ السرّ و الخفيات‌ ‌است‌ ‌در‌ قلوب‌ ‌شما‌ خير و خوبي‌ ‌را‌ ‌در‌ ‌شما‌ بداند بشما ميدهد بهتر ‌از‌ آنچه‌ ‌از‌ ‌شما‌ گرفته‌ ‌شده‌ و ‌از‌ تقصيرات‌ ‌شما‌ ‌هم‌ ميگذرد و ميآمرزد ‌شما‌ ‌را‌ و خداوند آمرزنده‌ مهربان‌ ‌است‌.

يا أَيُّهَا النَّبِي‌ُّ خطاب‌ بحضرت‌ رسالت‌ ‌است‌ ‌که‌ بفرمايد قُل‌ لِمَن‌ فِي‌ أَيدِيكُم‌ مِن‌َ الأَسري‌ ‌يعني‌ باسيراني‌ ‌که‌ ‌از‌ كفار ‌در‌ ميدان‌ حرب‌ بدست‌ آورديد بگو و دستور اسلامي‌ ‌بود‌ ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌ ‌از‌ اسراء ‌اگر‌ ‌خود‌ ‌ يا ‌ بستگان‌ ‌او‌ فداء دادند آزاد ميشدند، و گفتند اقل‌ فداء هزار درهم‌ بوده‌ و اكثر ‌آن‌ چهار هزار و ‌اينکه‌ فداء ‌غير‌ ‌از‌ غنائم‌ دار الحرب‌ بوده‌ و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ شريفه‌ ‌براي‌ تسليت‌ خاطر اسيران‌ نازل‌ ‌شده‌ ‌که‌ إِن‌ يَعلَم‌ِ اللّه‌ُ فِي‌ قُلُوبِكُم‌ خَيراً ‌که‌ ‌از‌ روي‌ حقيقت‌ و واقعيت‌ نه‌ ‌از‌ روي‌ نفاق‌ و ترس‌ ايمان‌ آورديد و متعبد بوظائف‌ اسلام‌ شديد و متخلق‌ باخلاق‌ ديني‌ شديد ‌که‌ معناي‌ خير همين‌ ‌است‌ بمراتب‌ مختلفه‌ يُؤتِكُم‌ خَيراً مِمّا أُخِذَ مِنكُم‌ خداوند بيشتر و بهتر ‌از‌ آنچه‌ فداء داده‌اند ‌از‌ بركات‌ اسلام‌ بهره‌مند ميشويد چنانچه‌ ‌از‌ عباس‌ عم‌ حضرت‌ رسالت‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ نقل‌ كرده‌اند ‌که‌ ‌گفت‌ ‌از‌ ‌من‌ بيست‌ وقيه‌ طلا گرفتند بعنوان‌ فداء و ‌پس‌ ‌از‌ تشرف‌ باسلام‌ خداوند بيست‌ غلام‌ بمن‌ عطاء فرمود ‌که‌ قيمت‌ ارزانترين‌ ‌آنها‌ بيست‌ هزار درهم‌ ‌بود‌ و زمزم‌ ‌را‌ بمن‌ عطاء فرمود ‌که‌ بهتر ‌از‌ جميع‌ اموال‌ اهل‌ مكه‌ ‌بود‌ نزد ‌من‌ و اميدوارم‌ ‌که‌ مورد مغفرت‌ واقع‌ شوم‌ وَ يَغفِر لَكُم‌ ‌از‌ گناه‌ شرك‌ و معاصي‌ ‌در‌ ايام‌ شرك‌ و محاربه‌ ‌با‌ مسلمين‌ و ظلمهايي‌ ‌که‌ برسول‌ (ص‌) و اصحابش‌ كردند ببركت‌ اسلام‌ آمرزيده‌ ميشوند ‌که‌ فرمود

(الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌).

جلد 8 - صفحه 161

وَ اللّه‌ُ غَفُورٌ رَحِيم‌ٌ دو معامله‌ ‌با‌ ‌شما‌ ميفرمايد يكي‌ مورد عفو و غفران‌ ‌او‌ واقع‌ ميشويد، ديگر مشمول‌ عنايات‌ و تفضلات‌ و رحمتهاي‌ ‌او‌ ميگرديد.

]

(آیه 70)- مسأله مهمی که در مورد اسیران جنگی وجود دارد موضوع اصلاح و تربیت و هدایت آنهاست.

لذا در این آیه به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله دستور می‌دهد که اسیران را با بیان دلگرم کننده‌ای به سوی ایمان و اصلاح روش خود دعوت و تشویق کند، می‌گوید: «ای پیامبر! به اسیرانی که در دست شما هستند بگو: اگر خداوند در دلهای شما خیر و نیکی بداند

ج2، ص171

بهتر از آنچه از شما گرفته شده، به شما می‌بخشد» (یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِمَنْ فِی أَیْدِیکُمْ مِنَ الْأَسْری إِنْ یَعْلَمِ اللَّهُ فِی قُلُوبِکُمْ خَیْراً یُؤْتِکُمْ خَیْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْکُمْ).

منظور از کلمه «خَیْراً» در جمله اول همان ایمان و پذیرش اسلام است و منظور از آن در جمله بعد پاداشهای مادی و معنوی است که در سایه اسلام و ایمان عاید آنها می‌شود.

علاوه بر این پاداشها لطف دیگری نیز در باره شما کرده «و گناهانی را که در سابق و قبل از پذیرش اسلام مرتکب شدید، می‌بخشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است» (وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ).